Güneşin doğduğu yere hayat diyorum
Aya bıraksam yerini, karanlığını istiyorum
Gözlerim sağnağından ıslanmış yeryüzüm
yağmurun bereketini ruhuma bekliyorum
kim bilir ki bir acının ateşinde yanmayı
soğumayan yüreği kor gibi yakmayı
el avuca sığmıyanı özgür bırakmayı
bilmeli insan acının ortağı olmayı
acının iki dudak arasında tarifi
kadere zar atıp beklemektir şansı
ısrarla terk etmektir ömrü, kaderine
bir uçurtmanın rüzagarla dansıdır
ey aşk senmisin acıyı mabetime sokan
hem eşşiz duyguların tadına vardıran
hem canı canından eden acıları saklayan
adem oğlunu bir değil bin ateşte harlayan
Ey Aşk sen ateşsin hiçliği aydınlatan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder